«رستگاری در شائوشنگ» فیلمی مردانه‌است که زن‌ها درش نقشی ندارن. این فیلم داستان دو گروه از آدم‌هاست: یک دسته اون‌هایی که تسلیمِ بلاشرط شرایط و موقعیت تحمیلی‌اند و عده‌ای (مثل گروهی که اندی رو اذیت می‌کنن) خودشون جزئی از سازوکارِ مخوف و مخربِ زندانِ شائوشنگِ‌اند؛ و دسته دوم (که البته کمترن) کسانی که از غلطیدن در ورطهٔ تسلیم و انفعال سرباز می‌زنن و معتقدن که باید کاری کرد تا عدالتِ واقعی برقرار شه. اندی نمایندهٔ اصلی این دسته از زندانی‌هاست. . . «رستگاری در شائوشنگ» فیلم امیده. امیدی که در بستری از ناامیدی و ناباوری شکل می‌گیره. تمام شخصیت‌های اطراف اندی در غباری از ناامیدی گرفتارن. . .
زندانیان شائوشنگ چنان به چهار دیواری زندان خو گرفته‌ان که حتی پس از آزادی از زندان هم نمی‌تونن به جهان امید برگردن. زندگی در شائوشنگ نتیجه‌ای جز ناامیدی در بر نداره.
زندان از نگاه فیلمساز طناب داریه که زندانیان وقتی دچارش می‌شون مدت زمان بیشتری رو جون می‌دن. زندان در این فیلم صرفاً یک مکان با مختصات خاص خودش نیست، بلکه وضعیتیه که انسان‌ها دچارش می‌شن.
#shawshankredemption
درباره این سایت