اگه اقتصاد و فرهنگمون مثل غرب بود، اگه ۱۸ سالگی در عرف و بطن زندگیامون سن استقلال شخصیت، هویت و حساب بانکی مون بود، چند نفرمون همچنان با پدر و مادرمون زندگی میکردیم؟ تحت سلطهٔ افکار مذهبی، سنتی و عرفی، کنترل گری در هر کار و فکر، هر رابطه، سبک زندگی.
چند نفرمون از اینکه تحت تسلط پدر یا مادر یا هر دو، تا حالا ادامه دادیم، راضی ایم و شخصیت سالم و رفتارهایی ناشی از تربیت درست داریم؟
درباره این سایت